Hava sisli, yağmur çiseliyor.
Aylardan Temmuz, yaz sefası...
Kertenkeleler görünmez ortalıkta,
Yuvalarına kaçmış besbelli.
Macahel’e yoğun sis çöker,
Kurt puslu havayı sever.
Ufuklarda nefis bir manzara,
Baksak karşıdan doya doya.

Ağaçlar apayrı şimdi,
Kızılçamlar, ladinler, köknarlar, ıhlamurlar…
Hayvanlar kendi halinde ve çok mutlu,
Kurtlar. Ayılar, çakallar, yarasalar…
Ya bitkilere ne söylemeli?
Eğrelti otları, orman gülleri, ısırganlar...
Epeyce ırak başı dumanlı dağlar,
Bakınca ihya olur o an hatıralar.

Yollarda işitilir katırların nal sesi,
Türlü erzakla dolu Macahelli’nin heybesi.
Katırın üzerinde kayışlı çift sepet,
Sisli günde yaylaya çıkılır demek.
Huysuz katır bazen tepik atar,
Celallenir o dem bizim Haydar.
Kırbaçlar şak şak ediyor,
Zavallı katır inim inim inliyor.

Çın sabah hava ne de sisli!
Yola çıkmış köyden üç beş nefesli.
Birinin yüzünde çizgiler iyice belli,
Pek yeni yetme addedilir diğerleri.
Eski kurt sık dinlenir, soluk alır,
Dolayısıyla da öbürlerinden beri kalır.
Sisli hava dağılmakta nihayet,
Başlar artık köyde birçok faaliyet.

Ağustos köyde şölen ayı,
Çekilir halaylar, tepilir horonlar.
Akordeon, tulum çalınır,
Kızlar, kızanlar birlikte salınır.
Festivale kesif bir sis karışınca,
Göz sözü görmez bir hal alınca,
Şölen biter, dağılır kalabalık.
Kirli derede avlanır alabalık.

Davet etmede sis çiseyi,
Kıpırdıyor dallar, hışırdıyor yapraklar.
Rüzgâr ılgıt ılgıt eserken,
Aheste aheste ıslanıyor topraklar.
Ahmakıslatan dönüveriyor sağanağa.
Eller açık her daim ulu Allah’a
Derken görünüyor yedi renk eleğimsağma,
Dağılıyor sis, açılıyor mavimtrak bir sema.

Köyde havalar hep yeknesak,
Güneşli günler ezelden yasak.
Erzurum: 8 ayı kış, 4 ayı ayaz,
Bizim diyarda da sis çok, güneş az.
Köylü havayı pek umursamaz,
Çalışır didinir mütemadiyen,
Hem ruhen. hem de bedenen.

Tebdil etmiyor hava bir türlü,
Bugün de sisli ve yağmurlu.
Kimileri hava tahmininde bulunur.
Hava şartları değişmez durur.
Hava diyar-ı memlekette hep Hakk’a havale,
Çeşme kenarımda çıkarılır zahire ve nevale.
Yurdumuz sise, yağmura, çamura esir.
Müşteki olunmaz, hamd u sena kesir.

Köylünün reçetesi belli,
Dua eylemek ilk prensibi.
Sis çalışmaya mani değil,
Köylü hiçbir vakit köle değil.
İstirahat yok, çabaya devam.
Başka umar yok hâsıl-ı kelam.