Yaz geldi, coştu gönüller
Geldi Macahel’e yad eller
Karlar erirken zirvede
Canlanıverdi bu belde.

Güneş erken doğar
Düzelir gayri havalar
Gözlenir yollar, yaylalar
Ne de güzeldi bir zamanlar…

Burada hava nemli mi nemli
Iraklara bakan çeşmimiz nemli
Gönüller kederli, yürekler dertli
Çoktur Macahel’in seveni.

Dereler çağıldamakta
Tarlalar tohumlanmakta
Bir git, gör, bak da
Anlarsın çok şeyi hatta

Neylersin uzaktayız; lakin
Macahel’e candan müptelayız
Varız, her daim varız
Bu sevinçle hep yaşarız.