Melekler kanat takmış, uçuyorlardı
Yanaklarında nur vardı, elmalar kırmızı
Okşadım başlarını, ceylan gözleri güldü
Küçücük yüreklerine kocaman umutlarını
Çantalarına yıldızları doldurmuşlar.

Okul yolu yedi buçuk kilometre
Dereler geçilir, dağlar aşılır...
Okul yolu uzak, sarp dağların ardında
Yürüyordu Ay yüzlü çocuklar.

Pırlantalar saçıldı ceylan gözlerinden
Durdu sınıfın kapısında güzel çocuk
Naif sesiyle.../ konuştu;
“Çok uzaktan geldim
Dereden geçerken düştüm
Kızma bana öğretmenim...
Defterlerim ıslandı, ellerim üşüdü
Isıt beni, ısıt... çok soğuk öğretmenim ...”

Öğretmen okşar, alır kucağına
Güneşi emzirir güzel çocuğa...
Sıcacık oluverir hemen
Gülücükleri yayılır
Sonra kalkar çocuk... başlar konuşmaya;
“Öğretmenim Ellerinizden öperim”

Karınca_Fikret ŞİMŞEK