Karadenize özgü bir ekmek türü olan cadi, Macahel'deki temel yiyeceklerden biridir. Yöredeki tarımın temel unsurlarından olan mısır'dan üretilir.

Üretim Aşamaları: Tarladan toplanan mısır, nalya (serender) denilen yapıların balkonlarına kurumak üzere asılır. Asma işlemi, mısır koçanının özel olarak bağlanması suretiyle yapılır.  Kuruyan mısır, nalya'da saklanır ve bir sene boyunca ihtiyaç oldukça kullanılır.

Cadi ihtiyacı ortaya çıktığında, nalyadan belirli miktarda mısır indirilir ve tanelerine ayrılır (dapşna). Bunlar bir çuvala doldurularak, tamamen yöreye özgü bir yapı olan su değirmenine götürülür. Değirmende öğütülerek un elde edilir.

Eve getirilen unun belirli miktarı, "gobi" denilen oval kapta, su (sıcak) ve tuz karıştırılarak yoğrulur. Daha sonra pişmek üzere, "ketsi" denilen ve özel bir topraktan yapılmış oval bir kaba konulur, bıçakla dilimlenir ve üstü sacla örtülerek ocağa yerleştirilir. Sacın üstüne kor halindeki ateş konularak ekmek pişirilir. Bu pişirme yöntemi yavaş yavaş terk edilmekte, bunun yerine hamur, tepsilere yerleştirilerek, formalı sobalarda pişirilmektedir.

Pişen cadinin, kabuk bağlayan kısmı (kereci) ayrı bir lezzet taşır. Cadi, uzun süre dayanır, çabuk bayatlamaz (belirli bir süre sonra küflenebilir-"Daporva"). Elbette ki taze hali tercih edilir.

Ancak son zamanlarda mısır ekmeği yerine, buğday ekmeğinin tercih edildiği görülmektedir.

2. Mısır Ekmeği Yemeği (Kalaco)

Pişirme Aşamaları: Bayatlamış mısır ekmeği, küçük küçük doğranır. Daha sonra büyükçe bir tavada veya tencerede tereyağı eritilir. Ardından bir miktar "do" (ham çökelek) erimiş vaziyetteki yağın içine konur, yeterince su eklenir ve kaynamaya bırakılır. Diğer yandan önceden hazırlanmış mısır ekmeği parçaları, kaynayan su ve do karışımının içine eklenir. Bir süre daha kaynatıldıktan sonra yemek ateşten indirilir. Tereyağında ve do'da yeterince tuz olduğundan ayrıca tuz eklenmez. Ilık olarak yenir. Kalaco'nun yanında pekmez (özellikle pekmeze bir miktar su karıştırılarak, yani bardenay) tavsiye edilir.