(Peygamber Hz.) Nuh’un üç oğlu vardı. Biri yerinde kaldı. Sami ırkını oluşturdu. Afrikalılar onlardan ayrılmadır. Biri batıya gitti Arı ırkını oluşturdu. Cermenler onlardan ayrılmadır. Biri doğuya gitti Sarı ırkı oluşturdu. Moğollar onlardan ayrılmadır. Kuzeyde Moğollarla Cermenler karıştılar, İskitler oluştu. İskitlerle Cermenler karıştı, Slavlar oluştu. İskitlerle Moğollar karıştı, Türkler oluştu. M.S. 1000 yılına kadar Slav ve Türkler birbirleriyle evleniyor ve karışıyorlardı. Değişik kabileler oluşmuştur. Güney Kafkasya’da yaşayan Kartlar Tevrat’ta Kelt’ler olarak geçer, en eski kavimdir. Türk Slav karışımıdır. Kartlar daha çok Slavlardan, Acarlar daha çok Türklerden oluşmuştur. Şavşat’taki Çinçavatlar, Çin’deki Çavatlardan gelmedirler. Bunlar kendilerine Acar diyorlar. Acar Türkçe’deki becer kelimesinden dönüşmedir. Gürcüce vacar tüccar demektir. Arapça’daki ticaretin aslı “vicare”dir. Çakal demektir.

M.S. 1000 yıllarında Türkler Müslümanlığı, Slavlar Hıristiyanlığı kabul ettiler. Aralarında evlenme de kesildi. Doğu Avrupa ve Kafkas halkları da ikiye ayrıldı. Türklere yakın olanlar İslamiyet'i, Slavlara yakın olanlar Hıristiyanlığı kabul ettiler. Gürcülerden Kartlar Hıristiyanlığı, Acarlar ise İslamiyet’i kabul ettiler.

Acarlar Batum civarında otururlar. Batum’a dökülen Çoruh, Batıdan önce Acara suyunu, sonra da Maçahal Suyunu alır. Maçahel Suyu daha küçüktür. Maçahal “MAÇA HAV” dan dönüşmüştür. Küçük su demektir.

Eskiden ovalarda sıtma olduğu için halk daha çok yüksek yerlerde yerleşirdi, merkezi oralarda yapardı. Maçahal’ın da merkezi yukarıda idi. Orada Hertvis (khe irtvis), sular birleşiyor denen bir yer vardır. Şimdiki adı Camili’dir. O derenin merkezi oradadır. Orada iki dere birleşir. Biri Efeler deresidir. Biri Maral deresidir. Maralın eski adı Mindiyet’tir, eğimli düzlük demektir. Aşağı Maralın adı İremet’tir. İrem, yabani keçi demektir.

Kaynak: Süleyman Karagülle, “Yetiştiğim Çevre”, Her Yönüyle Artvin-Maçahelliler Rehberi, Hazırlayan: Celal Şahin, Macahel Eğitim Kültür ve Dayanışma Vakfı Yayını, İstanbul 2000, sayfa 59.