Osmanlı kayıtlarında Maçahel’in 1576’dan itibaren sancak, kaza ve nahiye olarak idari teşkilatta yer almış ve 1928’den itibaren Camili olarak anılmaya başlamıştır. Yöre, farklı dönemlerde Erzurum, Çıldır, Trabzon ve Artvin’e bağlı idari birim olarak yönetilmiştir.

Kaynak: Osmanlı Yer Adları, Haz. Tahir Sezen, Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü, Yayın No: 26, Ankara, 2017, sayfa 144.  (https://www.devletarsivleri.gov.tr/varliklar/dosyalar/eskisiteden/yayinlar/genel-mudurluk-yayinlar/osmanli_yer_adlari.pdf)

OSMANLI İDARÎ BİRİMLERİNİN OLUŞUMUNA DAİR

Osmanlı ülkesine ilk katılan şehirlere “Bey”ler tayin edilerek sancak teşkilâtları kurulmuş, böylece ilk idarî birimlerin temeli atılmıştır. Daha sonra Rumeli ve Anadolu’da ülke sınırları genişleyince 1362 yılında ilk merkezi Filibe olan Rumeli eyâleti ve 1391 yılında ilk merkezi Ankara olan Anadolu eyâleti kurulmuştur.

Fetihlerle birlikte ülke sınırları genişledikçe yeni eyaletler kurularak sancakların da sayısı artırılmıştır. Kanunî döneminde eyalet sayısı 37 sancak sayısı da 377’ye ulaşmıştır. Bazı sancaklarda “Mütesellimlik” ve “Voyvodalık” adı altında idari birimler de oluşturulmuştur.

Tanzimatla birlikte II. Mahmut devrinde idari birimler Eyâlet, Sancak ve Kaza olarak üç kademeye ayrılmıştır.

1864’te eyâletlerden “ Vilâyet” sistemine geçilmesi kabul edilerek, müteakip yıllarda vilâyetler kuruldu. 1870 yılında idarî birimlere “Nâhiye” teşkilatı da eklenmiştir.

TBMM Hükümeti döneminde Misak-ı Millî sınırları içinde 15 vilâyet, 19 müstakil liva (sancak), 34 mülhak liva, 302 kaza ve 679 nâhiye bulunuyordu. 

Cumhuriyetin ilânını müteakip 1924 yılında vilâyetler ülke şartlarına göre yeniden düzenlendi.

1960’lı yıllarda ülkemiz 67 il, 572 ilçe ve 888 bucağa ayrılmıştı.

Bugüne kadar yapılan değişikliklerle (beliren ihtiyaçlara göre) yurdumuzda ilçe sayısı bir hayli artırılmış, il sayısı da 81’e ulaşmıştır. (aynı eser, sayfa VII)